Prevención da caries na infancia

Lara Serrano Arreba e Alberto Losada Piñón · Clínica Dental_Losada Serrano

A Organización Mundial da Saúde (OMS) definiu a caries dental como un proceso localizado de orixe multifactorial que comeza despois da erupción dental, provocando desmineralización do tecido duro do dente e evolucionando cara á formación dunha cavidade. Considérase unha enfermidade transmisible, na que o contaxio xoga un papel fundamental Streptococcus Mutans (SM).
A caries dental é actualmente a enfermidade crónica máis frecuente na infancia cunha alta prevalencia nos preescolares españois. A súa presenza pode ter graves repercusións na saúde xeral do neno, como por exemplo:
- dor intensa
- Infeccións faciais.
- Hopitalizacións e visitas a urxencias.
- Diminución do desenvolvemento físico e capacidade de aprendizaxe.
Un neno con caries nos dentes primarios será probablemente un adulto con carie múltiple e restauracións na dentición permanente. Na maioría dos casos, a carie é unha patoloxía que se pode previr, e esta é unha responsabilidade importante que recae en pais, nais e / ou coidadores.

CONSELLOS

Hixiene

Un dos factores clave para a prevención da carie é o hábito diario da hixiene oral.
-É recomendable comezar a limpar as encías dende o nacemento. Use unha gasa húmida para limpar as encías do bebé, a lingua, dentro das meixelas e o padal.
-A hixiene dental é obrigatoria coa erupción do primeiro dente temporal ou de “leite”, normalmente arredor dos 6 meses de idade. Debe facerse dúas veces ao día, pola mañá e, especialmente, pola noite. Use unha gasa, un dedal de silicona ou un cepillo de dentes para bebés.
-En nenos máis maiores, use un cepillo adaptado ao tamaño da súa boca e cando os molares temporais saíron, pasar o fío dental nas zonas de contacto entre os molares antes de durmir. Recoméndase a hixiene tres veces ao día.
-O cepillado de dentes nos nenos só é efectivo se o fai un adulto. Recomendamos que o bebé e / ou o neno xoguen durante 1 minuto e que sexa o adulto que realice a hixiene dental eficaz ata que o neno teña habilidades motrices adecuadas (aproximadamente 7-8 anos).

Evitar a contaminación da boca do bebé.

Os nenos adquiren bacterias cariogénicas verticalmente da saliva dos seus pais ou coidadores, canto antes é a colonización, maior será o risco de caries. Recoméndse ás nais, pais, irmáns e coidadores evitar a transmisión de bacterias desde a súa boca ata a boca do neno.
-Non compartir utensilios co bebé (cepillos de dentes, culleres, xoguetes ...) especialmente durante os dous primeiros anos de vida.
-Non limpar o chupete do bebé con saliva cando o chupete quedou sucio.
-Non enfriar a comida soprando directamente sobre a culler de bebé.
-Non bicar ao neno na boca.
-Non permitir que as mascotas laman a cara ou a boca do bebé.

Alimentación

A carie na primeira infancia está intimamente asociada ao consumo frecuente de hidratos de carbono fermentables, polo que calquera tipo de azucre consumido frecuentemente, en presenza de Streptococcus Mutans, pode provocar a caries dental.
-A OMS recomenda a lactación materna baixo demanda ata os 6 meses de idade e complementaria ata os 2 anos de idade ou ata que a nai e o neno o desexen, acompañados de hábitos de hixiene bucal adecuados.
-Reducir a inxestión de “azucres ocultos”: zumes industriais, pastelería (croissants, galletas), iogures líquidos, pan de molde, patacas fritas, snacks doces ou salgados, bebidas de cola, chocolates, xeados, refrescos ...
-As recomendacións actuais dunha dieta saudable son compatibles coas suxeridas para manter unha boa saúde bucodental, substituíndo o consumo de azucre por alimentos saudables como: queixo, anacos de froitas e verduras crúas, pan integral, filloas de millo, iogur natural, froitos secos. ovos duros ...

Uso de compostos fluorados.

O flúor demostrou ser unha ferramenta segura e eficaz para reducir a prevalencia da caries dental no mundo e parar a desmineralización do esmalte. As decisións sobre a súa administración complementaria deberían basearse sempre no risco individual de carie para decidir o tipo de administración e a frecuencia do seu emprego. É o dentista quen debe analizar e determinar o risco individual de cada neno pero as recomendacións xerais indicadas pola Sociedade Española de Odontoloxía Pediátrica son as seguintes:
-De 0 a 3 anos, use pasta de dentes do tamaño dun gran de arroz. Use pasta de dentes con concentración de 1000 ppm de flúor. Non se demostrou que as pastas de dentes con menor concentración de flúor proporcionen unha prevención adecuada.
-Despois de 3 anos, use unha cantidade de pasta de tamaño de guisante. Use pasta de dentes con concentración de 1000 ppm de flúor para nenos de 3 a 5 anos e 1450 ppm de ión fluor para maiores de 6 anos.


Noticia extraída do Nº 323 de Betanzos e a súa comarca